Ko jednom dodje u Srbiju, odavde ponese najlepše utiske zbog kojih se vraća. U uspomenama i sećanjima posebno ostaju turistički lokaliteti, ugostiteljski objekti i srpska gastronomska kuhinja. Dobro poznato srpsko gostoprimstvo je pozivnica da turisti još koji put obidju restorane i na daleko poznate srpske kafane u kojima se služe jela sa roštilja, jagnjeće i praseće pečenje i salate nazvane po srpskim lokalitetima kao što su srpska ili moravska salata.
Tradicija srpskog gostoprimstva
Gostoprimstvo našeg naroda utemeljeno je u verovanju iz davnina da je nepoznati gost kakvo božansko biće ili duh naših predaka. Zato su naši preci nepoznate goste dočekivali uz velike počasti sve u cilju da se kuća ne zameri gostu. To verovanje se kroz vekove očuvalo i danas se na njemu temelji doček gostiju u srpskim kućama i tradicionalnim srpskim kafanama. So i hleb su simbol gostoprimstva, računa se da u svakoj srpskoj kući, pa i najsiromašnijoj, uvek ima hleba i soli. To vole strani turisti u Srbiji, autentičnost i otvorenost da se pokaže pravo lice jednog naroda koji nesebično deli svoje iskustvo, recepte, a za uzvrat dobija odlične recenzije.
Kultne beogradske kafane
Veliki je broj kafana u Beogradu koje su deo kultne istorije ovog grada i naše zemlje zato što su se za njihovim kafanskim stolovima stvarala velika prijateljstva i sklapali značajni poslovi. Te kultne kafane čuvaju priče o legendarnim gradskim boemima. U susretu sa modernim vremenom uspele su da sačuvaju duh tog prošlog vremena. Najstarija beogradska kafana danas ima status spomenika kulture. Nalazi se u jednoj od najstarijih kuća u Beogradu i omiljeno je mesto turista. Te najstarije potiču još iz XIX veka i bile su rušene za vreme ratova, ali opet su se dizale iz pepela. Turisti znaju da jedino u kultnim beogradskim kafanama mogu da sretnu poznate srpske pisce, glumce, umetnike, muzičare, akademike i da probaju na daleko čuvene specijalitete naše kuhinje kao što su pečenje, roštilj, dimljeni specijaliteti, paprike i medju turistima omiljene salate, srpska i moravska salata. U kultnom ambijentu dočeka ih osećaj kao da su zakoračili u prošlost, a sa fotografija koje krase zidove vaskrsava priča o nekim značajnim danima i ljudima. Miris iz kuhinje na tradicionalne srpske specijalitete se ne menja godinama, decenijama, u nekim kafanama i više od veka.
Nema boljeg vodiča kroz Beograd od tradicionalne srpske kuhinje
Srpska kuhinja na najbolji način predstavlja specifičnosti i osobenosti naše tradicije. Vešti beogradski ugostitelji spojili su u svojim jelovnicima najbolje ukuse od juga do severa Srbije. Jedan od krajeva naše zemlje koji je najbolje sačuvao tipično srpska obeležja kuhinje, sa najmanje ukrštanja i uticaja susednih kuhinja je Zapadna Srbija. Specijaliteti iz Zapadne Srbije predstavljaju osnovu tradicionalnog kafanskog menia i pripremaju se na način kako su pripremani u prošlosti. Na daleko poznato srpsko praseće ili jagnjeće pečenje potiče iz ovog kraja i danas se peče tradicionalno na ražnju ispod koga se loži bukovo drvo zato što je tako meso najukusnije. Razni su specijaliteti od mesa iz ovog kraja koji su našli put do kafanskih stolova širom Srbije, nema predjela bez zlatiborske pršute ili valjevskih čvaraka. Čuvene tradicionalne gužvare ili razvijene pite, uz južnjački burek visoko se kotiraju na gastronomskoj karti. I naravno srpski roštilj. Izuzetno ukusni specijaliteti sa roštilja prave se po receptima roštilj majstora sa juga u kojima se kriju naslage kuhinje sa istoka koju su Turcu doneli u Srbiju, a na jugu je najbolje očuvana. Čuveni su ćevapčići obogaćeni slaninom ili kajmakom i neka od srpskih salata koja se se služi uz njih.
Ukus paprike najautentičniji srpski ukus
Uz glavno jelo u kafanama se obavezno služi salata, retko koja od njih u svom sastavu nema papriku. Jaki ukus i miris paprike u salatama ne prekrivaju se začinima i sosevima već se paprika oseća u svoj punoći svog ukusa. Najčešće se u kafani servira kao pečena i ukiseljena, začinjena uljem i belim lukom. Mada, često je i u kombinaciji sa drugim povrćem, uglavnom kao sastojak koji preovladava i dominira u salati. Moravska salata se prepoznaje po pečenoj ljutoj paprici. Ukusna je i brzo se sprema, u kafanama je preporučuju gostima koji vole ljutkasta jela. Sadrži pečenu ljutu papriku koja rezi pod jezikom. Kad se takva paprika spoji sa paradajzom, prazilukom i sirćetom i odstoji, oseti se punoća slatkasto-ljutog ukusa. Za goste koji ne vole ljuto pravi se samo od blage crvene paprike, izostavi se ta jedna ljuta. Paprika i prazi luk se seku na sitne komadiće, a paradajz na malo krupnije. Povrće se sjedini u činiji u kojoj se služi i onda se dodaju začini: so, biber, ulje, sirće. Tako začinjena spremna je za vrhunsko uživanje. Kad je jednom probaju, turisti je i sledeći put naručuju, kažu da im miriše na Srbiju.